YESSSSSSS, na 3 maanden kan ik eindelijk zeggen dat ik blessure vrij ben!!! 😀 Dit is wel een blogje waard! En al helemaal omdat ik het best een bizar verhaal vind. Komt die!
Operatie aan mijn amandelen
Zoals jullie al eerder gelezen hebben zou ik onder het mes gaan om mijn amandelen te laten verwijderen. Na 4 keer keelontsteking in 13 maanden was ik er klaar mee en wilde ik van die krengen af. Aangezien ik nu toch in de ziektewet zat vond ik het slim deze ingreep ook maar gelijk te plannen. Echter duurde het na de afspraak van de KNO maar liefst 6 weken voordat ik aan de beurt was. :O Pfoehhh, dat was lang! Echter was het nog maar de vraag of de operatie door kon gaan aangezien het 2 weken voor de operatie alweer fout was en ik weer aan een kuurtje zat. Zo lang ik maar geen koorts had, wat ik eigenlijk nooit heb, kon de operatie door gaan. Gelukkig was dit ook niet het geval!
Donderdag 22 maart was het dan zo ver. Of ik zenuwachtig was? Nee, totaal niet! Ik vergeleek het maar met de ontstekingen die ik had, op dat moment kon ik ook mijn eigen speeksel niet doorslikken dus erger als dat zou het niet worden. Gelukkig was dat ook zo het geval. Ik heb heerlijk liggen slapen en werd al gauw ‘het slaapkopje’ genoemd. Eenmaal op de uitslaapkamer kwam de arts langs om te vertellen dat het allemaal goed was gegaan maar er wel nog een flink abces aan de rechter kant zat, niet gek dacht ik want alle ontstekingen zaten ook aan diezelfde kant. Eenmaal een paar uur verder en ik wat wakkerder was mocht ik lekker naar huis! De 3 dagen daarop stonden in het teken van ijsjes eten. Vanaf maandag ben ik weer begonnen met wat zachts te eten wat mij eigenlijk heel goed af ging, na 3 happen zat ik vol maar dat maakt niet uit, er ging weer wat vast voedsel in!
Dinsdag ben ik even langs mijn moeder gegaan, oké ik wilde perse fietsen wat misschien niet zo slim was. Ik had onderweg namelijk een hartslag van 160 :O en toen ik bij haar de trap op liep was die 145 en moest ik gelijk gaan zitten want ik werd aardig duizelig. Ook ben ik toen even bij mijn oma langs gegaan die mij een wondermiddel voor schotelde, kippenbouillon! Vanaf dat moment knapte ik snel op en kon ik snel weer mijn dagelijkse leven oppakken. Ik vond het allemaal héél erg mee vallen en ben blij dat ik de operatie heb gedaan!
Back to the reality
Waar het voor de operatie nog niet zo goed mee ging is dit na de operatie helemaal de andere kant op gedraaid. De 2 dagen na de operatie was die erg stijf maar ja ik heb veel gelegen en weinig bewogen, niet zo gek dus. Maar sinds vorige week maandag voel ik niks meer … ik vond het zo bizar en durfde eigenlijk nog niet zo goed dingen te doen die ervoor nog heel veel pijn deden. Na nog 3 dagen rustig aan gedaan te hebben en nog steeds geen pijn ben ik mijn normale leven weer gaan op pakken. Naja normale leven, het huishouden vooral. Ik had mijzelf namelijk voorgenomen dat als ik het huishouden weer helemaal zelf kon doen, zonder lieve moeder die af en toe kwam helpen met stofzuigen, boodschappen doen of vuilnis weggooien wilde ik weer gaan werken en sporten. Nu we 2 weken verder zijn (en ik nog steeds pijn vrij ben :D) ga ik dus weer in de zorg werken en sporten. Ja het werk word rustig opgebouwd en het sporten al helemaal! Vanavond ga ik dan ook ein-de-lijk mijn hardloopschoenen weer aan doen om te gaan hardlopen! 😀 Wat ik ga doen? Hoogstwaarschijnlijk iets van 100m dribbelen en 100m wandelen.
Abces en mijn rug?
Hoe kan het nou in één keer zo goed gaan na de operatie? Mijn oma kwam met het idee dat het abces een grote rol kan spelen bij mijn pijnlijke rug. In eerste instantie vond ik dat een beetje vreemd maar eigenlijk is het best logisch. Het is toch een soort ontsteking of infectie en dit slaat in op je bloedbaan. Wat natuurlijk door je hele lichaam stroomt en zo makkelijk je zwakke plek kan opzoeken. Sinds mijn jeugd heb ik al last van mijn rug dus ik vermoed dat de hernia daarom is komen opspelen. Natuurlijk is hij niet gelijk weg maar aangezien het een ‘lichte hernia’ is vond ik dit wel een goede redenering van mijn oma. Zo heb ik het er vandaag op het werk met een aantal (verpleegkundige) collega’s over gehad die het ook wel een logisch verhaal vinden. Nog steeds als iemand vraagt hoe het gaat zeg ik vol verbazing dat ik gewoon niks meer voel en het best een apart verhaal vind, maar dat mag de pret niet drukken! Ik kan en mag alles weer! 😀
”Huh, nieuwe fysio? Die had je toch al in januari”
Dat klopt maar deze beste man nam de hernia niet serieus waar ik op een gegeven moment klaar mee was. Ik kreeg oefeningen mee die funest waren voor mijn rug en mijn klachten alleen maar verergerde. Vanmorgen ben ik dan ook naar een sportfysio geweest waar ik een kort lichamelijk onderzoek heb gehad & ik mag weer trainennnn!!!! Mijn rug is hersteld en we kunnen er weer tegenaan! 😀
Wat gaan we nu doen?
Ik begin eind van de week weer met lichte werkzaamheden in de zorg en we bekijk het per week. Zodra ik weer iets ga voelen gaan we even een stapje terug en kijken we weer verder. Voor nu betekend dat; vrijdag t/m zondag ochtend 4 uur lichte zorgtaken op een andere afdeling, deze is namelijk veel minder zwaar dan mijn eigen afdeling. Ook ga ik per training bekijken hoe mijn rug hierop reageert. Zodra ik weer wat ga voelen word het even een tandje terug.
Met een lichte hernia valt prima te leven, als ik mijn core maar goed ga trainen en ik ergonomisch ga werken heb ik er helemaal vertrouwen in!
Liefs Marlou
