Ja, ik zat zo diep in de put dat ik medicijnen nodig had. En voor diegene die mij niet zo goed kennen. Ik ben anti medicijnen!! Als ik hoofdpijn heb neem ik nog geen paracetamol, yeah that’s me! Hardlopen en gezond eten zijn mijn medicijn zeg ik altijd.
Ik weet het nog als géén ander. 13 mei zat ik bij de huisarts en ging het zo slecht dat ze mij aan de medicijnen wilde zetten. De periode ervoor had ik er al over nagedacht, ammehoela er gaat geen medicijn in dacht ik! Maar eigenlijk had ik geen keus en als ik eerlijk ben boeide het mij ook niet zo veel. Als ik maar beter word. Met of zonder medicijnen ik moet er bovenop komen. Ongeveer 15-20min. later liep ik het pand van de apotheek uit met een doosje anti-depressiva en oxazepam, een medicijn tegen de onrust. Die laatste gaf ik geregeld op mijn werk aan bewoners op de PG (psychogeriatrische) afdeling wanneer ze onrustig waren, daar wonen mensen met dementie. Je begrijpt dat het heel onwennig voelde dat ik nu aan diezelfde medicijnen zat. Nou kreeg ik de oxazepam ook omdat ik heel slecht sliep en dan ging liggen piekeren, de avonden en nachten waren voor mij altijd het zwaarst. Maar ook voor de nare gedachtes die ik had, zo had ik wat achter de hand als ik het even niet zag zitten. Vaak in combinatie met een rondje wandelen ging het daarna wel weer wat beter.
Eenmaal thuis heb ik ze heel snel weg gestopt ergens achterin een kastje zodat ikzelf en niemand anders ze zag, ik schaamde me dood. En nu ik eraan terug denk was dat nergens voor nodig! Ik heb het daarom mijn omgeving ook pas later verteld, alleen mijn moeder en beste vriendin wisten het.
Daar stond ik dan s avonds met 2 medicijnen in mijn hand.
Ik weet het nog als de dag van gisteren. Ik had van elk één pilletje uit het stripje gehaald en stond er naar te staren. Voor mijn gevoel heb ik er echt minuten naar gekeken maar dat valt volgens mij wel mee. Een glas water stond al klaar en wat ik het hier moeilijk mee. Ook omdat ik het best wel spannend vond hoe ik erop gingen reageren. Ik was namelijk gewaarschuwd door de huisarts dat je je vaak de eerste twee of drie weken juist slechter gaat voelen. Nog slechter dacht ik? Maar daar moest ik doorheen en daarna zou het alleen maar beter gaan. Maar goed, een paar minuten later had ik ze dan ingenomen en ook gelijk daarna ben ik naar mijn bed gegaan. Ik moet je eerlijk zeggen dat ik als een blok heb geslapen die nacht, dat was eigenlijk wel lekker. Ik sliep namelijk al minimaal twee weken vijf uur per nacht en overdag misschien nog een uurtje omdat ik dan letterlijk instortte. De tweede dag was het eigenlijk nog hetzelfde en vond ik het nog steeds lastig, wel was ik blij dat ik er goed op sliep en ik dan ook echt even rust in mijn hoofd had, ik sliep ook echt de hele nacht door namelijk.
De dagen erna ging het steeds ietsje makkelijk en durfde ik het ook tegen meer mensen te zeggen.
Gaat het dan zo slecht met je Marlou?
Een aantal mensen schrokken er behoorlijk van en hadden niet gedacht dat het zo slecht ging. Nu moet ik ook wel eerlijk zeggen dat ik het heel goed kon verbergen, ik liep echt met een schild om mij heen en wilde het vooral niet laten zien, op één vriendin en mijn moeder na.
Helaas is de dosis eind juli nog verdubbeld omdat het toen nog slechter ging. Op dat moment kon het me ook eigenlijk niet heel veel meer schelen, ik zat zo onwijs diep in de put dat ik het allemaal wel goed vond. Op dat moment had ik niet eens het idee dat ik überhaupt beter zou worden. De dag erna kwam daar het beste medicijn wat er is: Luna, sindsdien gaat het ook echt een stuk beter.
In november ging het eigenlijk al een aantal maanden een stuk beter en wilde ik graag afbouwen met de medicijnen, iets te optimistisch misschien. Toen ik begon werd mij al verteld dat ik ze minimaal een half jaar moest nemen. Natuurlijk had ik al uitgerekend dat mei t/m november precies zes maanden is. Niet wetende dat dit half jaar pas ingaat op het moment dat ik mij weer goed voel.
Als je je in januari nog goed voelt gaan we kijken om af te bouwen.
Vorige week was mijn voorraad bijna weer op en begon ik te denken. ”Het gaat nu al vier maanden steeds beter en de laatste twee maanden gewoon heel goed. Eigenlijk wil ik vanaf januari gewoon afbouwen zodat ik het nieuwe jaar fris kan beginnen. Letterlijk een nieuwe start.” Dus maakte ik een belafspraak met de huisarts. Om een lang verhaal kort te maken, midden januari ga ik afbouwen, wat voelt dit fijn zeg. Dan heb ik namelijk ook de laatste afspraak bij de psycholoog staan en kan ik het dus echt afsluiten. Voel ik mij toch ineens niet goed tijdens het afbouwen of twijfel ik nog, dan start ik weer of wacht ik nog even met afbouwen, al vermoed ik dat dat niet gaat gebeuren.
Marlou 2.0 gaat het jaar fris in was het plan!!
En toen zei mijn lichaam stop.
Zoals hierboven verteld ben ik vanaf 1/1 aan het afbouwen. Een frisse start van 2021 en ik had er op de helft van februari vanaf moeten zijn. Echter loopt het even anders.
Je lichaam is eraan gewend en heeft een flinke opdonder gehad. Het gaat te snel.
Sinds 2/3 weken ben ik (weer) behoorlijk energieloos en tot vorige week voelde ik mij grieperig. Ik was erg moe, hoofdpijn, misselijk, duizelig en had totaal geen eetlust. Zoals een hoop van jullie weten ben ik afgelopen jaar veel afgevallen. Er waren weer wat kilo’s bij waar ik heel blij mee was. Door de verminderde eetlust moet ik dus weer even uitkijken want de kilo’s mogen er niet weer af, maar dat komt wel goed.
Het afbouwen gaan we dus wat langzamer doen. Ik merk dat m’n lichaam niet goed op het huidige schema gaat. Vorige week ben ik weer terug gegaan naar de eerste dosis van het afbouw schema en dat gaat beter. Ik voel mij niet meer constant grieperig, af en toe een dagje of dagdeel, en accepteer het voor zoals het is. Het hardlopen ligt weer even stil, gezien de verminderde eetlust en energie lijkt mij dit beter. Mijn lichaam heeft het nu al druk genoeg met het afbouwen. Als het over 1/2 weken weer beter gaat en ik mij weer goed voel gaan de hardloop schoenen misschien wel weer aan maar voor nu laat ik het even zo. Misschien ga ik een ronde fietsen en ik blijf gewoon veel wandelen. Over een maand heb ik weer contact met de huisarts en dan kijken we of we verder kunnen afbouwen.
Wel wil ik nog even zeggen dat het in de bovenkamer nog steeds goed gaat! Ik voel mij nog steeds goed en ben lekker aan het solliciteren wat mij goed doet, vooral de goede feedback die ik krijg is erg fijn! Komende week hoop ik meer te weten te komen over een sollicitatie die ik bij een verpleeghuis heb lopen voor personeelsplanner, hetzelfde werk als wat ik deed bij mijn oude werkgever. Daarnaast heb ik nog een alternatief bij de GGD in Houten op een vaccinatie locatie. Ik ben klaar om de maatschappij weer in te duiken.
Liefs Marlou
WARNING!!!!! stop nooit ineens met anti-depressiva, de kans op ontwenningsverschijnselen is groot! Overleg het altijd met je huisarts en maak samen een schema. Vraag ook bij welke verschijnselen je weer contact op moet nemen. Nee ik ben geen dokter maar wil het toch even gezegd hebben.
