Maandag
Na de dam tot damloop van gisteren ben ik in overleg met mijn trainer de week rustig begonnen. 5x800m met om en om langzaam-snel-langzaam etc. Uiteindelijk zat er maar 5/6sec tussen de langzame en de snelle tempo’s. De beentjes voelden wel wat zwaar maar dat was logisch na de val van dinsdag en dit was weer de eerste ‘lange’ duurloop.
Het gekken is dat de pijn in mijn enkel weg is alleen mijn scheenbeen pijn doet. Vooral tijdens een sprintje en de eerste 1/2km op de baan. Op de weg alleen tijdens een sprintje … Samen met mijn teamgenootjes zitten we te denken aan de zenuwen, het is namelijk een doof gevoel als ik erover wrijf. Ook zal het door de demping in de baan komen, de baan is namelijk zachter dan de weg dus dit zorgt voor meer demping wat weer tot extra ‘dreunen’ in mijn benen zorgt.
Woensdag
Vandaag stonde er 4x1500m met een vrij lange pauze op het programma. Op het schema stond een tijd van 6.45, dat is een easy pace voor mij.
Dit was de eerste training waar ik vooraf niet had gekeken wat ik per 100m moest lopen, puur omdat ik nu even op gevoel wilden lopen. Gewoon lekker lopen. Dit omdat het gevoel in mijn scheenbeen nogsteeds aanwezig is en ik het niet wilden overbelasten.
Uiteindelijk heb ik een prima serie gelopen; 6.38-6.30-6.29-6.17. Op de één of andere manier ging mijn ademhaling wat zwaarder. (meerdere teamgenootjes hadden hier last van dus het kan zijn dat het aan de luchtdruk lag) vaak heb ik hier last van in verandering van temperaturen. Bij het laatste tempo heb ik elke 200m iets versneld. De scheenbeen voelden overigens vanaf het tweede tempo goed. Ik voelden het licht maar het was niet erg storend.
Vrijdag
Na woensdag mijn nieuwe fiets opgehaald te hebben. Zo blij als een klein kind met mijn nieuwe speeltje; een fitnessfiets van het merk Trek, een FX3. Een fitnessfiets zit tussen een racefiets en een mountainbike in. De dikte van de banden is net iets groter dan een race fiets en hij is erg licht. Omdat ik door de duinen wil fietsen maar ook gewoon op de weg heb ik hiervoor gekozen en niet voor een racefiets. Ik vind het namelijk fijn om er iets meer grip mee te hebben in tegenstelling tot een racefiets. De banden van een racefiets vind ik altijd zo eng dun, dan ben ik bang dat ik zo onderuit ga.
Ik heb samen met mijn moedertje, die een fiets van een vriend had geleend, een ronde van 25km gemaakt. We zijn langs de boulevard gefietst (even gestopt voor een visje jamjam) en zijn daarna via de duinen weer apart naar ons eigen huis gefietst. Ik vind het een heerlijk fiets; hij is licht, heeft 27 versnellingen, fijne handvatten en zit erg fijn (wel met fietsbroekje of course). Ik vermoed dus dat ik na de marathon het hardlopen ga combineren met het fietsen. Ook vind ik het heel erg fijn dat ik hem binnen mag en kan zetten, er worden namelijk belachelijk veel fietsen gestolen in Haarlem.
Zaterdag
Vandaag stond de langste duurloop van het schema op de planning; 32-34kilometer. Vooraf wilden ik graag 34 kilometer rennen. Ik heb mijn moeder gevraagd om mee te fietsen zodat ik een easy pace aan zou houden, dat was de bedoeling althans.
Ik had meegenomen voor onderweg; 4 gelletjes en 1 banaan. Omdat het toch wel vrij warm was en ik niet zonder water wilden zitten heb ik 2 bidons met water mee genomen.
Eenmaal van huis weg ging het lekker. De eerste km ging dan ook in 5.06. Mmm te snel want ik wilden in 5.20/5.25. Op de een of andere manier lukten het niet om langzamer te lopen. De vorige keer ging het tenslotte ook mega goed en kon ik dit tempo makkelijk volhouden. Bij onderstaande foto zit ik op km 7/8 waar ik bijna op de boulevard was.
Bij kilometer 9 werd ik misselijk en kwam mijn lunch naar boven. Ik heb even gewacht met wat te eten en heb vooral veel gedronken.
Toen ik eenmaal een km op het strand liep heb ik een gelletje ingenomen en weer een km later 2 stukjes banaan. Ik merkten dat mijn lichaam behoefte had aan wat eten dus vandaar gelijk de stukjes banaan erachter aan.
Langs het strand rennen vind ik één van de lekkerste routes. Die geur van de zee geeft mij op de één of andere manier een boost. Mijn verstand gaat op 0 en ik geniet.
In eerste instantie wilden ik na de boulevard de duinen in maar ik heb besloten toch de vlakke route te nemen aangezien de misselijkheid niet weg ging. Het was te overzien dus ben ik gewoon doorgerend. Stoppen doen we alleen maar als het echt echt niet meer gaat.
Omdat de misselijkheid na mijn gelletje innemen wat erger was geworden heb ik besloten deze tijdens de loop niet meer in te nemen. Ik had nog een halve banaan en heel veel water waar ik het maar mee moest doen vandaag.
De kilometers erop liep ik allemaal onder de 5.10. Mijn ademhaling was erg laag, namelijk in de 150 wat ervoor zorgde dat het niet zwaar voelden.
Dit kwam echter wel op kilometer 20/22. Mijn tempo zakten en mijn benen hadden er niet zoveel zin meer in. Dit zal gekomen zijn doordat ik geen gelletjes meer in had genomen en mijn lichaam behoefte had aan iets van voedingsstoffen. Ik heb dan ook besloten on nu de andere stukjes van de banaan op te eten. Deze viel namelijk wel goed. Na mijn dipje van 2/3km voelden mijn benen weer wat beter en heb ik mijn tempo weer wat kunnen ophogen. Dit ging eigenlijk wel vrij vanzelf
Rond de 29e kilometer ging het mis. Ik moest bijna braken en ik werd heel erg misselijk. Hier heb ik dan ook besloten on rustig door te rennen en er maar 32km van te maken.
Uiteindelijk liep ik in 2.46,10 in een gemiddelde pace van 5.11/km, 11,6km/u en een hartslag van 153. Jammer dat ik misselijk werd maar ook dat hoort erbij. Het kan niet altijd goed gaan.
Zondag
Vandaag moest ik eigenlijk 5km uitlopen maar heb ik besloten om de fiets te pakken en een heerlijke ronde te fietsen. Dit omdat het prachtig weer was en ik natuurlijk mijn fiets niet kon laten staan hihi.
Hoe hebben jullie de langste duurloop in het schema ervaren en hoeveel kilometer liepen jullie?
Liefs Marlou
