Na een hele lange periode geen wedstrijden gelopen te hebben was daar vandaag de dag dat ik weer mocht. En dit werd geen simpel wedstrijdje.
De dagen voor een wedstrijd ben ik altijd erg gefocust op het weer. Ik kan het je sterk afraden want je kan er (helaas) toch niks aan veranderen maar ik vind het persoonlijk altijd fijn om te weten waar ik aan toe ben. Moet ik een wedstrijd lopen in regenachtige, zonnige of koude omstandigheden. Daar kies ik dan natuurlijk ook mijn kleren op uit. Want in de zomer ren ik al heel snel in een topje, team hot! En in de winter loop ik wedstrijden vaak nog met shirtje of hemdje als ik voluit wil gaan. Echter was deze wedstrijd gepland om te genieten en dat was het! Heel eerlijk had ik wel een doel maar dat was ruim genomen. Hieronder lees je hoe ik de wedstrijd ervaren heb.
Egmond staat bekend om zijn winterse weersomstandigheden & dat bleek maar weer. Wat een gigantische wind stond er en pal tegen op het strand. en pal tegen! Omdat dit weer mijn eerste wedstrijd was na een periode van blessureleed was ik maar al te blij weer te kunnen racen. Omdat ik niet voluit wilde lopen koos ik voor een lange broek en lang shirt, normaal gesproken loop ik in korte broek en shirt maar dan heb ik het al vrij snel warm de hogere pace. Samen met Simone & Linda liepen we naar de start. Brrrr het begon een beetje te miezeren maar wat had ik er zin in!! In het startvak kwam ik mijn buurman nog tegen, hoe toevallig!!
Kilometer 1-7
We hadden afgesproken met zijn drieën te starten en wel te kijken hoe het zou gaan bij ons allemaal. Wilde iemand langzamer of sneller lopen dan was dat prima.
Toen het startschot had geklonken liepen we richting het strand wat in totaal ongeveer 400/500 meter was. Heerlijk naar beneden dus dat was een fijne start. Daarna kon het ploeteren beginnen, 7km lang tegen de wind in op het strand beulen. Eigenlijk liep het best oké. Het zand was hard en zo lang ik maar achter iemand bleef lopen, wat overigens niet zo moeilijk was zie daarvoor de omslagfoto, was het alleen al het zand wat op een gegeven moment overal zat.
Kilometer 8-19
Met het strand achter ons doken we de duinen in, het gedeelte waarin ik het meeste zin had. Kilometers door de duinen struinen, iets wat ik thuis ook graag doe. Één van mijn loopmaatjes had haar tempo laten zakken, die bikkel heeft een maand geleden nog een marathon gelopen, diep respect voor haar dus dat ze hier alweer aan de start stond van deze heftige halve marathon. Zo liep ik samen met de andere in de duinen, gezellig kletsend genoten we van de mooie omgeving. Ik kan er een heel mooi verhaal van maken maar je moet de wedstrijd een keer lopen om te weten wat ik bedoel. Elke kilometer was genieten en de omgeving is daar gewoon prachtig! Helaas kreeg ik bij kilometer 16 steek in mijn lies en heb ik het tempo even laten zakken, zo liet ik mijn loopmaatje doorlopen en zakte ik even wat af. Gelukkig ging de steek weg na 1/2km en kon ik weer een beetje aanzetten.
Kilometer 19-21,1
Eenmaal de duinen uit kwamen we aan op de Bloedweg. Hier stond weer flink wat publiek, wat er in de duinen niet zo veel stond wat natuurlijk logisch is. Publiek vind ik altijd fijn bij een wedstrijd, het motiveert toch om nét even wat harder te rennen. Nu was dat dit keer niet mijn doel maar toch is het fijn. Over mijn doel gesproken: ik wilde hem het liefste onder de 2 uur lopen, was het erboven dan was het ook prima geweest! Uitlopen & blessure loos finishen was het grootste doel. Bij kilometer 19 keek ik nog even op mijn horloge en zag dat mijn doel nog wel eens moeilijk zou kunnen worden. Mijn lichaam voelde nog goed en daarom heb ik besloten de laatste 2km nog even aan te zetten. De laatste 500m op de boulevard was het nog even omhoog lopen om vervolgens te finishen in een tijd van 1:59:47.
Dik tevreden nam ik mijn medaille in ontvangst!! Mijn doel is behaald en ik heb weer genoten van een wedstrijd lopen. Best vreemd was het ook wel want normaal gesproken loop ik wedstrijden altijd volle bak, maar sinds mijn hernia’s kijk ik daar anders na en geniet ik überhaupt van het kunnen lopen. Zo was ik ook erg blij dat ik over de finish kwam en geen pijntjes had. Uiteindelijk finishte mijn loopmaatjes ook in prachtige tijden en hebben we een heerlijke dag gehad. Ik zeg het toch nog een keer; loop je deze afstanden en heb je Egmond nog nooit gelopen? Zet hem dan absoluut op je lijstje, het is echt de moeite waard!
Liefs Marlou
