Na mijn marathon heb ik bewust een rust periode qua wedstrijden ingelast. Ik wilde goed herstellen zodat als ik weer een wedstrijd zou lopen ik helemaal fit aan de start zou staan. Dit is mij goed bevallen en ik had even nodig om weer op tempo te komen maar ik ben weer terug!
Tot juli 2007 heb ik 10 jaar in Hazerswoude dorp gewoond, dit ligt dichtbij Leiden. In de regio daar is elk jaar het Zorg & zekerheid circuit. Zoals jullie in mijn vorige blog lazen is dit een 8 aantal wedstrijden in de omgeving van Leiden. Aangezien ik daar nu weer redelijk dicht in de buurt woon heb ik besloten er een aantal te lopen.
Afgelopen zondag stond voor mij de eerste op het programma (dit was de tweede van circuit). Tot 2/3 weken geleden wilde ik er nog de 15km lopen maar in overleg met mijn trainer zijn we toch voor de 10km gegaan.
Vorige week begon ik echt weer kriebels te krijgen om te gaan racen. Ik zat weer goed in mijn vel, voelde mij sterk en had er vooral heel veel zin in. De weersvoorspellingen waren tot 2 dagen ervoor niet erg gunstig. Het zou gaan regenen en het werd koud. Dat laatste is geen ramp, ik ren liever met wat frisser weer want ik krijg het altijd vrij snel warm. De dag ervoor keek ik zo ongeveer elk 3/4 uur op internet of het weer al wat veranderd zou zijn. Eigenlijk werd het elke keer gunstiger. De voorspelde regen was er niet meer en het zou alleen een beetje waaien. Hierdoor kreeg ik nog meer zin om te knallen.
Race day
Mijn wekker ging en ik kon maar één ding denken; ik mag weer racen!!
Volgens mij heb ik (op de marathon na) nog nooit zo veel zin gehad om een wedstrijd te lopen!
Ik at mijn ontbijtje nog lekker in mijn pyjama op. Dit was een stevige kom havermout met banaan, blauwe bessen, walnoten en pindakaas. Omdat het 3 uur voor de wedstrijd was en het toch ‘maar’ 10 km is heb ik wat meer havermout genomen zodat ik genoeg voedingsstoffen binnen had en daar mijn energie uit kont halen. Als ik 2 uur voor een wedstrijd ontbijt eet ik liever wat minder omdat het anders zo zwaar op de maag ligt.
Eenmaal mijn ontbijtje op ging ik mij omkleden, pakten de laatste spulletjes voor in mijn tas en liep naar de bus. De zenuwen waren totaal niet aanwezig.
In de bus zat ik nog na te denken over de tijd die ik zou willen lopen.
”In de 42 minuten is zo wie zo haalbaar en als de wind mee valt misschien wel 41 dacht ik nog.”
Gelukkig ging mijn bus rechtstreeks en hoefde ik niet over te stappen, dan ben ik altijd bang dat ik de overstap mis. Eenmaal de bus uit wist ik dat ik nog een stukje moest lopen. Via de 9292 app zou het 20 minuten zijn. Prima dacht ik, kan ik goed mijn benen los lopen en eventueel een klein stukje rennen. Echter was het helemaal geen 20min. maar een kleine 15. Prima te doen dus!
Aangekomen bij de start & finish heb ik mijn startnummer opgehaald en heb ik mijn tas in de kleedkamer gezet.
Na ongeveer 5/10 minuten rond gelopen te hebben ben ik maar gaan inlopen. Op dat moment stond er een klein windje maar scheen de zon volop, perfect hardloopweer; temperatuur wat frisser maar de zon is er wel!
Tijdens het inlopen merkte ik al dat mijn benen goed voelde, ik had geen pijntjes, stijve spieren of iets. Gelukkig want ik wilde echt een goede tijd neerzetten. Na wat rekoefeningen ben ik begonnen met de loopscholing. De wind begon op dat moment iets meer op te zetten maar nog steeds scheen de zon.
”Hopen op een beschut parcours of een groepje waar ik mij bij kan aansluiten”
Ik was klaar met inlopen en ging naar mijn tas, deed mijn lange broek en een dik shirt uit, deed mijn windjack aan en ging richting de start. Op dat moment was de zon weg en kwam er een vreselijke donkere lucht aan. Bij de start zeiden we nog tegen elkaar ”als we het maar droog houden”.
Vlak voor de start knoopte ik mijn windjack aan een hek en kroop redelijk naar voren. Aan de ene kant was ik heel blij dat ik alleen was en er geen bekende waren. Ik kon lekker mijn eigen gang gaan en mij focussen op de wedstrijd.
We gingen aftellen, nog 1 minuut, 30 seconden, 15, 3, 2, 1 en daar klonk het schot. Weg waren we! De eerste paar 100 meters liep ik heerlijk. Kon mijn tempo vrij snel vinden en voelde mij nog steeds goed. Echter was dit van korte duur. Bij ongeveer 800 meter kregen wij gezelschap van een vreselijke harde hagelbui. Dit ging zo ongeveer één hele kilometer door. Ja je leest het goed een héle kilometer! De koude bui deed vreselijk pijn op mijn blote bovenbenen en kuiten die dan ook snel verkrampten. Ik kon niet meer ontspannen lopen en mijn tempo zakten. Het piepje van de eerste kilometer heb ik dan ook niet gehoord. Na dat de hagelbui over was kwamen we op een open stuk waar een vreselijk harde wind stond. Dit ging ook zo een 2km door. Mijn tempo zakten nog meer want ik kon geen groepje vinden. Er sloten juist mensen achter mij aan die mij gebruikten als haas. Na ongeveer 3,5/4 kilometer kwamen we op een beschut stuk. Mijn benen waren nog steeds verkrampt en voelden niet lekker. Aangezien we twee rondes moesten heb ik er nog over nagedacht om te stoppen. Ik was zo bang dat ik een blessure zou oplopen of een koutje zou vatten, mijn kleren waren echter helemaal doorweekt. Gek genoeg had ik het niet erg koud. Uiteindelijk ben ik toch begonnen aan mijn tweede ronde. Eenmaal op het stuk gekomen waar het de vorige keer hagelde begon het nu te regenen. De moed zonk in mijn schoenen en ik dacht maar één ding; zo snel mogelijk naar die finish. Door de regen begonnen mijn kuiten en bovenbenen weer te protesteren, weer een koude laag erover. Uiteindelijk was de regen gestopt en kwamen we weer op het gedeelte waar we de wind tegen hadden. Gelukkig had ik nu 3 mannen voor mij en daar ben ik mooi achter blijven hangen! Eenmaal het gedeelte van de tegenwind gehad hoefde ik nog maar 2/2,5km. Opeens ging er een knopje om en kon ik nog iets van een eindsprint inzetten. Naja eindsprint, ik kon mijn tempo verhogen nog lag het erg laag. De ene na de andere haalden ik in en zo ging het tot de finish. Ik heb nog heel even gedacht voordat ik de bocht om moest naar de finish of ik er geen derde ronde aan kon plakken. Het was inmiddels opgeklaard en ik had nog zo veel energie over. Dit heb ik uiteindelijk niet gedaan.
Eenmaal bij de finish waar ik de klok zag tikken op 44 minuten was ik diep teleurgesteld. Ik had zo gehoopt op een 42 misschien wel 41 minuten. Nadat ik de finish over was schudde ik dan ook heel hard nee met mijn hoofd. Mijn hoofd raakten overspoeld door gedachtes; ”potverdorie alles wat je niet wil hebben met een wedstrijd had ik”, ”ik voelde mij zo goed maar heb het niet kunnen laten zien”, ”wat zullen mensen teleurgesteld zijn”, ”wat heb ik verkeerd gedaan”. Ik ben gelijk naar de kleedkamer gegaan en ben onder de douche gestapt. Ja ik heb niet eens uitgelopen, dom maar daar dacht ik op dat moment niet aan.
Mijn officiële eindtijd: 44.39, nu ik dit type schaam ik me gewoon nog steeds zo erg. Mijn PR wat op 43.52 staat was een wedstrijd door de duinen dus flinke heuvels en 2 kilometer langs mul zand. Snappen jullie deze teleurstelling dan?
Eenmaal klaar met douchen snapten ik er nog steeds niks van. ”Heb ik mij dan zo laten beïnvloeden door het weer?” Onderweg naar de bus heb ik dan ook mijn trainer gebeld die al gelijk zei; Marlou het weer was niet perfect. Als je deze tijd loopt met dit weer en de laatste 2.5km nog zo erg kan versnellen zit die 42 er zo wie zo wel in. De volgende wedstrijd met goede weersomstandigheden ga jij een hele mooie tijd lopen. Het is jammer maar niet anders.” Ja oké dacht ik hij heeft gelijk, ik weet zeker als die hagelbui er niet was had ik veel sneller gelopen. Uiteindelijk liep ik de eerste kilometer perfect op het tempo wat wij hadden afgesproken. Ik vertelde mijn trainer nog over de gedachte van het stoppen die ik had vlak voor ronde 2, als ik dit had gedaan had hij dit niet erg gevonden. Normaal zijn wij allebei niet zo maar de weersomstandigheden zaten gewoon echt niet mee!
Nog steeds baal ik dat ik geen snelle tijd heb neergezet maar ik weet zeker dat ik dat de volgende wedstrijd wel ga doen! Door de sterke laatste 2.5km weet ik zeker dat er veel meer in zit dan dit.
Wat mijn volgende wedstrijd is? 23 december de halve in Linschoten. Ik ga nog even kijken of er voor die tijd nog één is die ik kan lopen.
Liefs Marlou
